"ชนเผ่ามาซาย"
ชนเผ่ามาซาย (อังกฤษ: Maasai) เป็นชนเผ่านักรบกึ่งเร่ร่อนมีประชากรประมาณ 800,000 คน อาศัยอยู่ใน ประเทศเคนยา และ แทนซาเนีย ชนเผ่ามาซายเลี้ยงฝูงสัตว์ตามทุ่งหญ้ารอบตีนเขาคิลิมันจาโรมาช้านาน ประมาณ 300 ปี เชื่อว่าชนเผ่ามาซายอพยพจากแถบลุ่มแม่น้ำไนล์ตอนเหนือลงมาทางใต้ตามหุบเขาทรุด เกรตริฟต์แวลลีย์ อาหารหลักของชนเผ่ามาซายคือ นมวัว และ นมแพะ คนเผ่านี้ฆ่าสัตว์กินในโอกาสที่มีงานฉลอง พิธีฉลองส่วนใหญ่จัดขึ้นเมื่อผู้ชายรุ่นหนึ่งได้เลื่อนฐานะในสังคม ในช่วงเวลาอื่นถือว่าวัวควายมีค่าเกินกว่าจะกินเป็นอาหาร วัวยังใช้เป็นสินสอดแก่ฝ่ายหญิงตามประเพณีอีกด้วย ชนเผ่ามาซายไม่มีบ้านถาวรแต่จะอยู่ในกระท่อมโครงไม้พอกด้วยโคลนและขึ้วัว ล้อมรั้วด้วยไม้พุ่มมีหนาม ทุกสามสี่ปีเมื่อทุ่งหญ้าโกร๋นเกรียนและรั้วหมดสภาพแล้ว ทั้งเผ่าก็จะออกเร่ร่อนต่อไป
"ชนเผ่าซาไก"
หมู่บ้านซาไก ชนเผ่าซึ่งเป็นที่รู้จักกันในนาม “เงาะซาไก” เดิมดำรงชีวิตอยู่ด้วยการหาของป่า มีความชำนาญในด้านสมุนไพรและเป่าลูกดอกล่าสัตว์ บ้านเรือนของซาไกเดิมสร้างด้วยไม้ไผ่ มุงหลังคาจาก ต่อมา กรมประชาสงเคราะห์ได้พัฒนาหมู่บ้านแห่งนี้ โดยรวบรวมชาวซาไกมาอาศัยอยู่ในบริเวณเดียวกัน และให้มีอาชีพทำสวนยางและได้กราบบังคมทูล สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนขอ ใช้คำว่า“ศรีธารโต” ให้ทุกคนใช้เป็นนามสกุล ปัจจุบันมีชนเผ่าซาไกที่ยังคงอาศัยอยู่บ้าง แต่บางส่วนได้แยกย้ายไปทำงานที่อื่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น